بسیاری از شهرهای کشور کیفیت زندگی شهری را ندارند
تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۵۹۷۵۸
ایسنا/خراسان رضوی عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: در بسیاری از شهرهای کشور، کیفیت زندگی شهری را نداریم.
دکتر محمدرحیم رهنما امروز ۲۳ مرداد در نشست سکونتگاه‌های غیررسمی که با همکاری گروه پژوهشی توسعه پایدار شهری و منطقه‌ای جهاددانشگاهی خراسان رضوی و سازمان بازآفرینی فضاهای شهرداری مشهد در محل پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی برگزار شد، اظهار کرد: سکونتگاه‌های غیررسمی به لحاظ محیطی در شرایط نابسامانی قرار دارند و ساخت و سازهایی که در این سکونت‌گاه‌ها انجام می‌شود عاری از نظارت و استاندارد است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رهنما با اشاره به اینکه ۷۶ درصد از جمعت کشور شهرنشین هستند، ادامه داد: بر اساس تعاریف سازمان ملل، کشوری که ۸۰ درصد جمعیت کشورش شهرنشین باشد، کشور شهرنشین است و ایران هم در زمره کشورهای شهرنشین قرار گرفته است.
بسیاری از روستاهایی که به شهر تبدیل شدند، استانداردهای شهری را ندارند
به گفته عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با وجود اینکه بسیاری از روستاهای کشور به شهر تبدیل شده‌اند ولی این شهرها از استاندارهای شهری برخوردار نیستند.
رهنما با اشاره به اینکه از سال ۱۹۵۶ تا ۲۰۱۶ میلادی تعداد شهرهای کشور به ۱۲۴۵ مورد افزایش یافته است، عنوان کرد: بیشتر شهرهای کشور جمعیت تا ۱۰۰ هزار نفر و بعد ازآن جمعیت بین ۱۰۰ هزار تا یک میلیون نفر داریم و تنها ۸ کلانشهر بالای یک میلیون نفر جمعیت دارند.
وی با تاکید بر اینکه در بسیاری از شهرهای کشور، کیفیت زندگی شهری را نداریم، از افزایش روند حاشیه‌نشینی در شهرها انتقاد و اظهار کرد: بر اساس آمارها، تعداد جمعیت حاشیه‌نشین کشور در حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیون نفر است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با انتقاداز اجرای مدل هایی همچون توانمندسازی، بازآفرینی شهر و توسعه پایدارشهری در حاشیه شهرها، ادامه داد: این مدل‌ها برای سایر کشورها است و در کشور ما باید مدل‌های دیگری برای حاشیه‌نشینی اجرا کنیم، علاوه بر آن نیز در اجرای مدل‌ها برای حاشیه شهر نسبت به سایر کشورها عقب هستیم.
وی سیاست عرضه زمین را از دیگر دلایل حاشیه‌نشینی در شهرها عنوان کرد و گفت: مهاجرین خارجی نیز تعادل جمعیتی شهرها را بر هم می‌زنند و این افراد نیاز به آموزش در حوزه‌های فرهنگ و زبان دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: برای حاشیه شهرها باید به سمت احداث مراکز توسعه محله‌ای برویم تا حوزه وسیع‌تری را تحت پوشش قرار دهد البته حمایت و پشتیبانی دولت از این مراکز نیز بسیار مهم و تاثیرگذار خواهد بود.
حادثه شاهچراغ نشان از وجود لایه‌های مختلف اجتماعی در حاشیه شهرها دارد
ایمان فرهمندی، نائب رئیس شورای اسلامی شهر مشهد در بخش دیگری از این مراسم با اشاره به حادثه تروریستی شاه چراغ، گفت: اینگونه حوادث نشان از وجود لایه‌های مختلف اجتماعی در حاشیه شهرها دارد. وجود لایه‌های مختلف اجتماعی در حاشیه شهرها، بحث ریسک‌های مختلف در این مناطق را نیز افزایش می‌دهد.
وی با تاکید بر اینکه باید زمینه مهاجرت معکوس برای افرادی که در حاشیه شهرها زندگی می‌کنند را فراهم کرد، ادامه داد: تنوع فرهنگی یکی دیگر از موضوعات جدید در حاشیه شهر مشهد است.
فرهمندی به تعریف پروژه‌های زودبازده در حاشیه شهر مشهد اشاره و تصریح کرد: برای اجرای پروژه‌های زودبازده در هر محله حاشیه شهر مشهد ۲۰ میلیارد تومان اعتبار اختصاص یافته است تا بخشی از مشکلات این محلات حل شود.
در ادامه این نشست، علی‌رضا رضازاده همدانی، مدیرعامل سازمان بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری مشهد گفت: همیشه از مشکلات حاشیه شهرها و تهدیدات این موضوع بحث می‌کنیم. از این موضوع می‌توان به عنوان ظرفیت بزرگی برای این شهر استفاده کرد. چنانکه در بسیاری از کشورهای دنیا گردشگری اقوام تعریف شده و ما در اینجا بسیاری از این اقوام را با خصوصیات رفتاری ویژه، آداب و رسوم، سبک زندگی، تنوع صنایع دستی و تنوع غذاهایشان شاهد هستیم. علاوه بر آن حضور افغان‌ها، هندوها و پاکستانی‌ها قابل توجه است؛ به عنوان نمونه منطقه گلشهر محل حضور افغان‌ها است که جذابیت‌های ویژه‌ای دارد.
وی به برگزاری رویداد ماه امت در ابتدای سال جاری اشاره و تصریح کرد: سالانه بیش از ۳۰ میلیون زائر وارد مشهد می شوند که با وجود سکونت اقوام مختلف در مشهد، می‌توان از این ظرفیت به عنوان یک فرصت ویژه در مشهد استفاده کرد.
رضازاده همدانی افزود: این موضوع نشان می‌دهد که چه کشش و ظرفیتی عظیمی در این حوزه وجود دارد و اگر مقداری چاشنی گردشگری و توجه به این موضوعات افزوده شود، می‌تواند سرمایه و فضای بسیار زیبایی را ایجاد کند.
در ۴ شهر استان خراسان رضوی، ۹۵۰ هزار نفر در سکونت گاه‌های غیر رسمی سکونت دارند
در ادامه جلسه فرزانه رزاقیان، عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی خراسان رضوی به وجود ۵۰ هزار هکتار سکونتگاه غیررسمی در کشور با جمعیت ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر اشاره و عنوان کرد: خراسان رضوی رتبه اول تعداد سکونتگاه‌های غیررسمی را در کشور دارد.
به گفته وی، در ۴ شهر استان خراسان رضوی، ۹۵۰ هزار نفر در سکونتگاه‌های غیر رسمی سکونت دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به اینکه سکونتگاه‌های غیررسمی بافت‌های فرسوده و تاریخی داخل شهرها نیستند، گفت: سکونتگاه‌های غیررسمی رسمیت ندارند و از جایگاه قانونی برخوردار نیستند و به صورت قولنامه‌ای معامله می شوند و تابع قوانین کشور نیستند.
ساکنان سکونتگاه‌های غیرسمی آخرین بازمانده‌های یک اقتصاد ناکارآمد و اقتصاد نفتی هستند
در بخش دیگری ازاین نشست، دکتر حسین حاتمی‌نژاد، عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: اگر درک کنیم که شهرنشینی اجتماع شدن و نه ساختارهای فیزیکی است، آنگاه سکونتگاه غیررسمی در کشور نخواهیم داشت.
وی با اشاره به اینکه سکونتگاه‌های غیر رسمی با بافت‌های تاریخی و فرسوده تفاوت دارند، ادامه داد: بافت‌های فرسوده از اصالت و هویت و حس دلبستگی برخوردارند، اما در سکونتگاه‌های غیررسمی مردم امنیت سکونت ندارند و باید هر لحظه منتظر بمانند تا شهرداری اقدام به تخریب منازلشان کند.
وی با اشاره به اینکه حاشیه‌نشینان شهرها، قربانی ساخت و سازهای آنچنانی و مافیاهای اقتصادی می‌شوند، عنوان کرد: باید شیوه‌های مداخله با حاشیه‌نشینی شهرها را اصلاح کرد. سوء مدیریت‌ها باعث شده است تا برای سکونتگاه های غیررسمی کشور راه حلی پیدا نکنیم.
وی در ادامه با بیان اینکه در قبل از انقلاب سکونتگاه غیر رسمی در کشور را در بحث‌های همچون زاغه نشینی داشتیم، یادآور شد: ساکنین سکونتگاه‌های غیرسمی آخرین بازمانده‌های یک اقتصاد ناکارآمد و اقتصاد نفتی هستند و راهی برای بقا ندارند و مجبورند که به شهرها پناهنده شوند. برای آنها هیچ فضایی در نظر نگرفتیم و اعتباری هم برای اسکان صحیح و سالم آنها اختصاص نیافته است.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران بیان کرد: به لحاظ ساخت و ساز نسبت به دوران رژیم گذشته در حاشیه شهرها پیشرفت کرده‌ایم اما نسبت به امنیت سکونت پیشرفتی نکرده‌ایم. با بلوک و آجر ساختمان می‌سازیم اما بدون استاندارد و نظارت.
حاتمی‌نژاد در ادامه عنوان کرد: برای حاشیه شهرها از مدل‌های غربی بدون توجه به ویژگی‌های اجتماعی استفاده می کنیم.
وی گفت: حاشیه‌نشینان روستاییان مهاجر و گریزپایی هستند که با آروزهایی که دارند به سمت شهرها می شتابند تا از یک زندگی بهتری برخوردار شوند ولی به دلیل محرومیت از منزلت‌های اجتماعی در شهرها ناگزیرند لنگر اصلیشان را در پشت دیواره شهرها بیندازند.
حاتمی‌نژاد خاطرنشان کرد: افزایش اجاره نیز عامل دیگری در افزایش جمعیت حاشیه شهرها است، چراکه طبقه متوسط پرداخت اجاره‌های بالا را ندارند و مجبور هستند برای سکونت به حاشیه شهرها مراجعه کنند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی زندگی شهری جهاد دانشگاهی روستاها مهاجرت معکوس شورای شهر مشهد بازآفرینی شهری استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی سیاسی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری حمله تروریستی در شاهچراغ انتخابات 1402 استانی ورزشی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی سیاسی استانی شهرستانها عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد سکونتگاه های غیررسمی سکونتگاه های غیر حاشیه شهرها حاشیه شهر خراسان رضوی شهرهای کشور حاشیه نشینی برای حاشیه هزار نفر شهر مشهد غیر رسمی مدل ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۵۹۷۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آسمان‌خراش‌ها؛ قاتل یا ناجی شهرها؟
آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک‌کشیده در شهرها در کنار تمام مزایایی که برای توسعه زندگی شهرنشینی و میزبانی از جمعیت روبه‌رشد شهرها دارند، دارای اثرات زیست‌محیطی منفی بالایی هستند که در صورت برطرف نشدن، آنها را به قاتلین شهرها تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرهای جهان تا سال ۲۰۵۰ شاهد هجوم سیل عظیمی از جمعیت خواهند بود و این وظیفه توسعه‌دهندگان و برنامه‌ریزان شهری است که دریابند چگونه محیط‌های شهری را برای برآوردن نیازهای زندگی و کار این جمعیت به سرعت در حال گسترش تطبیق دهند. این باور عمومی وجود دارد که آسمان‌خراش‌های بلندتر و متراکم‌تر راه پیشرفت هستند، زیرا استفاده از فضا را بهینه می‌کنند، افراد بیشتری را در هر متر مربع در خود جای می‌دهند و پراکندگی شهری را محدود می‌کنند اما با توجه به تعهدات جهانی نسبت به اهداف کاهش انتشار کربن و تغییرات آب‌وهوایی، این راهکار چندان پایدار و دوستدار محیط زیست به حساب نمی‌آیند.
ساختمان بلند به معنای استفاده از مصالح بیشتر است که باید به اندازه کافی مقاوم باشند تا ارتفاعات ۴۰۰، ۶۰۰، ۸۰۰ متر و حتی بیشتر را تحمل کنند. این امر به‌طور قابل توجهی ردپای کربن را افزایش می دهد. این حقیقت با ارزیابی چرخه کل زندگی انتشار کربن به معنای کربن عملیاتی و مجسم در ساختمان‌ها و محیط‌های شهری مختلف اثبات شده است.
کربن عملیاتی زمانی تولید می‌شود که یک ساختمان در حال خدمت است و کربن مجسم تمام کربن پنهان و پشت صحنه تولید شده در طول استخراج، تولید، حمل‌ونقل و ساخت مواد خام مورد استفاده برای ساخت یک بنا، در کنار تمام کربنی است که در طول فرآیندهای تعمیر و نگهداری، نوسازی، تخریب یا جایگزینی تولید می‌شود. در مقیاس جهانی، بخش ساخت‌وساز مسئول تأثیر قابل‌توجهی بر محیط زیست است.
از سوی دیگر وجود آسمان‌خراش‌ها در یک منطقه شهری باعث ایجاد جزایر گرمایی می‌شود، زیرا دمای بالا منجر به محبوس شدن گرما بین سطح خیابان و ساختمان‌ها می‌شود و از سرد شدن طبیعی دما هنگام غروب خورشید جلوگیری می‌کند.
علاوه بر این هر چه باد بیشتر باشد، کیفیت هوا بهتر است زیرا ذرات آلودگی را از بین می‌برد. شهرهایی با تهویه طبیعی کم، تعداد زیادی آسمان‌خراش و خیابان‌های باریک، منجر به بروز «اثر دره» می‌شوند که طی آن عوامل سمی در لایه‌های بالایی به دام می‌افتند. این شرایط در هنک‌کنگ بسیار رایج است که در آن وجود آسمان‌خراش‌ها در امتداد ساحل، راه نسیم دریا را مسدود می‌کند و آلودگی را افزایش می‌دهد. این بناهای سربه‌فلک‌کشیده همچنین نمی‌توانند به راحتی به مسکن، کارخانه یا مغازه تغییر کاربری داده شوند. در مقابل، ساختمان‌های کم ارتفاع قدیمی می توانند بارها و بارها بازسازی شوند و تغییر کاربری بدهند.
تأثیر آسمان‌خراش‌ها بر محیط زیستاولین ۵۰ آسمان‌خراش جهان بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۰، طی ۸۰ سال و ۵۰ آسمان‌خراش دیگر طی دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ساخته شد. پس از آن ساخت آسمان‌خراش‌ها با رشدی غیرقابل توقف رونق گرفت.
با گذشت سال‌ها، ساختار آسمان‌خراش‌ها از بتن انحصاری به استفاده از موادی مانند فولاد و شیشه و حتی مواد پایدارتر مانند چوب تبدیل شد و طراحی آنها مسیری را در پیش گرفت که به‌نظر می‌رسد از فیلم‌های علمی-تخیلی الهام گرفته باشد، زیرا میزان بالا و فراتر از تصوری را از خودکفایی برای آنها فراهم می‌آورد.
امروزه بخش‌های معماری و ساخت‌وساز توسط استاندارد ISO15686 هدایت می‌شوند که عواملی مانند مواد، انرژی مصرفی، سیستم‌های ساخت‌وساز و بسیاری موارد دیگر را در نظر می‌گیرد و استانداردهای گوناگونی برای ساختمان‌ها ارائه شده است تا آنها را در مسیر پایداری و سازگاری با محیط زیست قرار دهد. با این وجود با توجه به مطالعه جداسازی تراکم از ارتفاع در تجزیه و تحلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای چرخه زندگی شهرها، آسمان‌خراش‌ها تأثیر مثبتی بر محیط زیست ندارند.
محققان دریافته‌اند که زنجیره‌ای از آسمان‌خراش‌ها در طول عمر مفید خود در مقایسه با منطقه‌ای با ساختمان‌های کوتاه‌تر با تعداد ساکنان یکسان، ۱۴۰ درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند، چراکه آسمان‌خراش‌ها نسبت به ساختمان‌های کوتاه‌تر به ساختارهای سنگین‌تر، پایه‌های ضخیم‌تر و استفاده بیشتر از مواد با ردپای کربن بالاتر نیاز دارند.
آسمان‌خراش‌ها امکان داشتن کاربری‌های مختلف را در یک بنای واحد فراهم می‌آورد و افراد بیشتری را در یک ساختمان متمرکز می‌کند، بنابراین طرفداران این سازه‌های شهری استدلال می‌کنند که آسمان‌خراش‌ها به فشرده‌سازی فعالیت‌های مختلفی در یک مکان که کمک می‌کنند که به‌طور معمول در ساختمان‌های مختلف انجام می‌شود.
از سوی دیگر روند روزافزون رشد جمعیت در شهرها و کمبود فضا برای جا دادن به آنها، همچنین وجود فضایی برای پاسخ‌گویی به نیازهای اجتماعی این جمعیت، نیاز به وجود سازه‌های بلندتر و کارآمدتر را در شهرها بالا می‌برد. با این حال تردیدی نیست که این ساخت‌وسازها باید مطابق با معیارهای پایداری طراحی و ساخته شوند.
بنابراین زمان آن رسیده که برنامه‌ریزان شهری کل چرخه عمر کربن یک ساختمان را در نظر بگیرند و تأثیر تراکم و ارتفاع شهری را در عین توجه به نیازهای جمعیت در حال رشد متعادل کنند.
ساخت‌وسازهای جدید شهری پیرو مجموعه‌ای از قوانین استانداردسازی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی منفی بناها است، برای سازه‌های موجود نیز راهکار ارائه‌شده، بازسازی محسوب می‌شود.
این اقدام به بهبود وضعیت آسمان‌خراش‌های موجود و تطبیق آنها با استانداردهای فعلی منجر می‌شود و تاکنون برای بناهایی همچون ساختمان امپایر استیت، یکی از نمادهای معماری نیویورک با ۴۴۳.۲ متر ارتفاع انجام گرفته است. این اقدام تا ۳۸ درصد صرفه‌جویی در هزینه انرژی سالانه و دریافت گواهینامه LEED (گواهی مدیریت انرژی و طراحی زیست‌محیطی) را برای این بنا به همراه داشت.
از نظر مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز نیز چوب یا راه‌حل‌های پایدار پیشنهاد می‌شود که در آن آسمان‌خراش‌ها عملکردی زیست‌محیطی یا حتی اجتماعی داشته باشند. ساختمان میوستورنه در نروژ با ارتفاع ۸۵.۴ متر یکی از بلندترین ساختمان‌های چوبی در جهان است. اگر دی‌اکسیدکربن جذب‌شده توسط درختان را در نظر بگیریم، چوب دارای ردپای کربن‌خنثی یا حتی منفی است. بنابراین با تنظیم جنبه‌های مختلف ساخت این بناها، بشر مجبور نخواهد بود بین آسمان‌خراش‌ها یا حفاظت از محیط‌زیست یکی را انتخاب کند، به‌ویژه که زندگی عمودی برای آینده امری ضروری به نظر می‌رسد.
واقعیت این است که آسمان‌خراش‌ها در صورت تداوم ساخت به شیوه‌های گذشته بلایای زیست محیطی هستند و شهرها را می‌کشند، بنابراین بازسازی و بهسازی آنها نقش بسزایی در برخورداری از مزایای بالقوه آنها برای شهرهای آینده دارد.
جمعیت شهری جهان به‌طور پیوسته در حال افزایش است و سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است تا سال ۲۰۵۰ از ۳.۶ میلیارد به ۶.۳ میلیارد خواهد رسید. این افزایش به معنای توسعه ساختمان‌های سربه‌فلک‌کشیده و آسمان‌خراش‌ها برای جای دادن تعداد بیشتری از افراد، ضمن اشغال فضای کمتر است. بنابراین جهان آینده شاهد افزایش محبوبیت و ارتفاع آسمان‌خراش‌ها خواهد بود. تقاضای بیشتر برای آسمان‌خراش‌ها نیازمند استفاده از فناوری‌های جدید و طراحی‌های نوآورانه برای پایدارتر شدن و کاهش تأثیرات منفی آنها بر محیط است که به کمک راهکارهای زیر می‌توان به آن دست پیدا کرد.
مصالح ساختمانی با منابع محلیساخت آسمان‌خراش‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست دارد و استفاده از مصالح محلی می‌تواند تأثیر آن را در طول ساخت‌وساز کاهش دهد. برج بانک آمریکا در نزدیکی میدان تایمز، یکی از بلندترین ساختمان‌های نیویورک است و با ۴۰ درصد مواد محلی ساخته شده است تا روشی برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند انتقال و حمل‌ونقل از نقاط دورتر باشد.
آسمان‌خراش‌ها برای پایداری در برابر بادهای شدید با افزایش ارتفاع نیازمند مقاومت بیشتری هستند. برج شانگهای با ارتفاع ۶۳۲ متر بعد از برج خلیفه دبی از نظر اندازه در رتبه دوم قرار دارد، به این معنی که باید در بالاترین نقطه خود در برابر آب‌وهوای شدید مقاومت کند. طراحی ستون خمیده این برج به‌طرز هوشمندانه‌ای به‌منظور تغییر جهت نیروی باد انجام گرفته است که امکان ساخت‌وساز قوی‌تر با منابع کمتر را فراهم می‌آورد.
آسمان‌خراش‌های خاصی در تلاش برای سبزتر شدن طراحی شده‌اند که با پوشش گیاهی سبز در سرتاسر سازه خود معرفی می‌شوند. برج سبز سنگاپور یک نمونه ایده‌آل از معماری سبز است و با پوشش گیاهی سرسبزی که به‌طور استراتژیک در سراسر آن قرار گرفته است، ردپای کربن ساختمان را کاهش می‌دهد و در عین حال محیط طبیعی آرامش‌بخش‌تری را برای ساکنان ایجاد کند.
سنگاپور همچنین خانه هتل اواسیا داون‌تاون است که با ۲۱ گونه گیاهی سرسبز پوشیده شده و خانه‌ای برای پرندگان و حیوانات در قلب یکی از پر سازه‌ترین شهرهای جهان است. در واقع نسبت کلی زمین سبز این بنا ۱۱۰۰ درصد است، به این معنی که در این ساختمان ۱۰ برابر بیشتر از آن‌چه که در همان قطعه زمین، فضای مسکونی وجود دارد سرسبزی وجود دارد. باغ‌های روباز برج نیز نیاز به تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد.
توربین‌های بادیآسمانخراشها علاوه بر مقاومت در برابر بادهای شدید، فرصتی بی‌نظیر برای بهره‌گیری از آنها به‌عنوان منبع انرژی پایدار دارند. مرکز تجارت جهانی بحرین که توسط شرکت مهندسی چندملیتی اتکینز ساخته شده، شامل توربین‌های بادی کاربردی در طراحی خود است. این ساختمان ۲۴۰ متری از برج‌های باد سنتی الهام گرفته شده است و اطمینان می‌دهد که باد به توربین‌های متصل به نمای ساختمان هدایت می‌شود.
تنظیم دما و حفظ انرژی خواه گرمایش در کشورهای سردتر یا سرمایش در محیط‌های گرم‌تر، یکی از مهمترین بخش‌ها در پایدارسازی آسمان‌خراش‌ها محسوب می‌شود. سیستم‌های تهویه مطبوع و گرمایش مرکزی از منابع قابل‌توجهی استفاده می‌کنند و ردپای کربن بیشتری را برای ساختمان‌های بزرگ ایجاد می‌کنند. چندین سازه جدید و پایدار از طراحی مبتکرانه برای ایجاد نماهایی استفاده کرده‌اند که نیاز به گرمایش و سرمایش را به شدت کاهش می‌دهد.
مرکز مالی بین‌المللی پینگ‌آن (IFC) در جنوب چین، بلندترین ساختمان در منطقه است، اما سازندگان این آسمان‌خراش را با ۴۶ درصد هزینه کمتر در مقایسه با ساختمان‌های تجاری اداره می‌کنند که به‌طور معمول ساخته می‌شوند. IFC به لطف نمای با عملکرد بالای خود دارای گواهینامه طلایی LEED است که نفوذ گرما را به حداقل می‌رساند و در عین حال اجازه می‌دهد حداکثر نور وارد دفاتر شود. این سازه همچنین دارای پره‌های سنگی عمودی خارجی است که باعث ایجاد سایه می‌شود، بنابراین تقاضا برای سیستم خنک‌کننده داخلی را کاهش می‌دهد.
بازداشت مروج کودک‌همسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام